compound

အင်္ဂလိပ်

အသံထွက်

• (UK) IPA: /ˈkɒmpaʊnd/
• (US) enPR: kŏm'pound, IPA: /ˈkɑmpaʊnd/

ကြိယာ

compound (third-person singular simple present compounds, present participle compounding, simple past and past participle compounded)

• ရောနှောသည်၊ to mingle many ingredients together
• စကားအများစီသဖြင့် စကားတခုတည်းလုပ်သည်၊ to form one word from two or more words
• လျှော့ပေါ့သဖြင့် အငြင်းအခုံကိုပြေလည်စေသည်၊ to adjust a difference by a recession from the rigor of claims
• တချို့တဝက်ပေးဆပ်သဖြင့် အကျွေးကိုပြေစေသည်၊ to discharge a debt by paying only a part
• သောင်းပြောင်းဝယ်ခြမ်းသည်၊ to bargain in the lump

နာမ်

compound (ဗဟုဝုစ် compounds)

• အရောအနှော၊ a mixture
• တခုမဟုတ်သော၊ not single
• ဝင်း၊ an enclosure

နာမဝိသေသန

compound (not comparable)

1. composed of elements; not simple

   a compound word

   • I. Watts

     Compound substances are made up of two or more simple substances.

2. (music) An octave higher than originally (i.e. a compound major second is equivalent to a major ninth).