interjection

အင်္ဂလိပ်

ရင်းမြစ်

Middle English interjeccioun မှ၊ Old French interjection (၁၃ ရာစု) မှ၊ လက်တင် interiectiōnem မှ။

အသံထွက်

• (UK) IPA^(key): /ɪn.təˈdʒɛk.ʃən/
• (US) enPR: ĭn'tər.jĕkʹshən, IPA^(key): /ˌɪn.tɚˈd͡ʒɛk.ʃən/

• Audio (US)

  (file)

• Audio (AU)

  (file)

• Rhymes: -en, -ɛkʃən

နာမ်

interjection (အများကိန်း interjections)

2. (grammar) ထိတ်လန့်ခြင်း၊ ဝမ်းသာခြင်း၊ အံဩခြင်းစသည့် တစ်စုံတစ်ခုသောအကြောင်းကြောင့် ပြင်းပြင်းထန်ထန်စိတ်လှုပ်ရှားကာ နှုတ်မှ ရုတ်တရက်ထွက်ပေါ်လာသော အသံ။ အာမေဍိတ်
   • 1988, Andrew Radford, chapter 10, in Transformational grammar: a first course, Cambridge, UK: Cambridge University Press, page 533:

---

ပြင်သစ်

ရင်းမြစ်

Old French interjection မှ၊ လက်တင် interiectiō, interiectiōnem မှ ငှားယူထားသည်။

အသံထွက်

• IPA^(key): /ɛ̃.tɛʁ.ʒɛk.sjɔ̃/

• Audio

  (file)

နာမ်

interjection f (အများကိန်း interjections)

1. (grammar) interjection